Het schieten met klein kaliber karabijn is een andere vorm van het schieten met klein kaliber geweer. Klein kaliber karabijnen zijn eenvoudige enkel- of meerschots geweren met een kaliber van .22 inch of 5,6 mm Flobert.

In tegenstelling tot de disciplines voor klein kaliber geweer is het bij klein kaliber karabijn niet toegestaan om gebruik te maken van hulpmiddelen, zoals een schietriem, verstelbaar wangstuk, schouderhaak e.d. Op nationaal niveau worden met deze wapens wedstrijden verschoten op 12 meter afstand over 60 schoten in liggende, knielende of staande houding of in een combinatie van deze houdingen.

Deze discipline wordt verschoten met een klein kaliber pistool of revolver (kaliber .22 inch). De discipline is afgeleid van de discipline Meester scherpschutter licht kaliber. Het verschil met Meester scherpschutter is dat de wedstrijd wordt verschoten op binnenbanen over een afstand van 10 meter. Een wedstrijd bestaat daarbij uit 40 schoten.

Klein kaliber geweren zijn enkelschots wapens die zijn ingericht voor het schieten van munitie van het kaliber .22 inch. De internationale en Olympische wedstrijden worden geschoten op buitenbanen over een afstand van 50 meter. Hierbij heeft de schutter 90 minuten voor een serie van 60 schoten in liggende houding.

Verder zijn er wedstrijden over drie houdingen, waarbij drie maal 40 schoten worden gedaan in de volgorde liggend, staand en knielend. Op nationaal niveau worden deze wedstrijden ook verschoten op 50 meter binnenbanen en 12 meter banen.

Luchtgeweren zijn wapens die zijn ingericht voor het verschieten van loden projectielen met een diameter van 4,5 mm door middel van samengeperste lucht of CO2. De lucht of CO2 komt vrij bij het afgeven van het schot en verlaat het wapen met hoge snelheid via de loop. De kogel krijgt daarmee een aanvangssnelheid tot ongeveer 180 m/s. Het schieten met luchtwapens is een discipline die wordt geschoten over een afstand van 10 meter.

Tijdens de Olympische Spelen en bij internationale wedstrijden wordt alleen staand geschoten. Bij de KNSA wordt ook in geknielde en liggende houding geschoten. De wedstrijden bestaan uit 40 of 60 schoten waarvoor de schutter 1 uur en 15 minuten respectievelijk 1 uur en 45 minuten de tijd heeft.

Luchtpistolen zijn wapens die zijn ingericht voor het verschieten van loden projectielen met een diameter van 4,5 mm door middel van samengeperste lucht of CO2. De lucht of CO2 komt vrij bij het afgeven van het schot en verlaat het wapen met hoge snelheid via de loop. De kogel krijgt daarmee een aanvangssnelheid tot ongeveer 180 m/s. Het schieten met luchtwapens is een discipline die wordt geschoten over een afstand van 10 meter.

Tijdens de Olympische Spelen en bij internationale wedstrijden wordt alleen staand geschoten. Bij de KNSA wordt ook in geknielde en liggende houding geschoten. De wedstrijden bestaan uit 40 of 60 schoten waarvoor de schutter 1 uur en 15 minuten respectievelijk 1 uur en 45 minuten de tijd heeft.

Schietsport visueel gehandicapten

Tekst: Roelof Tammeling (’s Lands Weerbaarheid)

Nationale primeur in Groningen

In Groningen werd op 21 maart 1992 door Schietsportvereniging ’s Lands Weerbaarheid de eerste Nederlandse schietfaciliteit voor blinden en slechtzienden officieel in gebruik genomen. Dit als onderdeel van de viering van het 125-jarig bestaan van de in 1867 opgerichte vereniging. Het initiatief voor de introductie van deze in Nederland nog onbekende tak van gehandicaptensport kwam van enkele Groningse visueel gehandicapten die in september 1991 in het Duitse Wilhelmshaven deelnamen aan het jaarlijkse internationaal sporttoernooi voorgehandicapten en waar ook de schietsport voor blinden op het wedstrijdprogramma stond. Het bondsbureau van de KNSA bevestigde desgevraagd dat deze schietdiscipline in ons land onbekend was en adviseerde de sporters contact op te nemen met ’s Lands Weerbaarheid in Groningen. Het bestuur van deze vereniging reageerde vervolgens positief op het verzoek van het viertal belangstellenden en zegde medewerking toe. Nadat eerst nog een Duits schuttersteam was uitgenodigd voor een demonstratie in Groningen werd het viertal als aspirant-lid ingeschreven. Door middel van fondsenwerving, verzorgd door een lid van de groep, kon de aanschaf van de benodigde akoestische richtkijkers worden gefinancierd. De vele promotionele activiteiten van de schutters en hun begeleiders hebben er mede toe bijgedragen dat deze schietsportdiscipline bij meerdere verenigingen in ons land wordt beoefend.

Schieten met de akoestische richtkijker

Met de op het luchtgeweer gemonteerde akoestische richtkijke.is de schutter in staat op vrijwel gelijkwaardige wijze deel te nemen aan de schietsport. Naast de richtkijker bestaat de aanpassing uit een schakelkastje met netvoeding waarop de koptelefoon en een verbindingskabeltje naar de richtkijker is aangesloten. Op de 10-meter lange schietbaan richt de schutter het geweer op de met een felle spot belichte schietkaart. De richtkijker zet de waarneming op de kaart om in een fluittoon. De toonhoogte geeft tijdens het richten de positie op de schietkaart aan. De hoogste toon is het doelwit, de 10 op de kaart. Om een perfect doelgericht schot te kunnen lossen is een door training verkregen goede en uiterst stabiele schiethouding van doorslaggevend belang.

Internationale wedstrijdsport

Na de eerste succesvolle jaren als ontwikkelingssport, is de schietdiscipline voor visueel gehandicapte sportschutters in 1996 door het International Shooting Commit­tee for the Disable (ISCD) officieel gereglementeerd als wedstrijdsport. Vanaf dat jaar kunnen ook blinde en slechtziende luchtgeweerschutters door nationale sportbonden genomineerd worden voor deelneming aan Wereld- en Regionale Kampioenschappen. Dit zijn wedstrijden die onder auspiciën van het Inter­national Paralympics Committee (IPC) worden georganiseerd.

Wijziging belangenbehartiging

Al vele jaren is de schietsport voor mindervalide sportschutters, waaronder sinds1992 ook schutters met een visuele beperking, een populaire tak van gehandicaptensport .Het lidmaatschap bij een reguliere schietvereniging bevordert tevens de integratie van gehandicapten in de samenleving. Tot 2009 viel de belangenbehartiging van mindervalide sportschutters onder de verantwoordelijkheid van Gehandicaptensport Nederland. In het kader van organisatorische integratie werd op 27 juni 2009 de verantwoordelijkheid voor de schietsport officieel overgedragen aan de Koninklijke Nederlandse Schietsport Associatie (KNSA).

De KNSA

Door de KNSA wordt de schietsport omschreven als: “Een boeiende individuele concentratiesport waarbij leeftijd of handicap niet bepalend voor de prestatie hoeft te zijn“. In ons land is de KNSA de enige internationaal erkende autoriteit op het gebied van de schietsport. Circa 700 verenigingen met gezamenlijk ruim 40.000 sportschutters zijn bij deze koepelorganisatie aangesloten. Bezit van en omgaan met vuurwapens is vastgelegd in de Wet Wapens en Munitie. Ook op de schietbanen van verenigingen worden strenge veiligheidsregels gehanteerd.